ΝΕΑ ΠΟΛΗ...

Μπορω να πω ότι η δημιουργία του forum είναι ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε. Μπράβο σε αυτούς που το σκέφτηκαν και φυσικά μπράβο σε αυτόν που το έφτιαξε...
Και με την ευκαιρία αυτή ας θέσω και εγώ ένα θεματάκι και όποιος μπορεί και θέλει ας ασχοληθεί με αυτό.
Έχουμε και λέμε.
Είμαι έτοιμη να φτιάξω νέα πόλη.
Εχω ήδη 3 πόλεις σε μάρμαρο και μία σε κρασί. Συντεταγμένες 78:54 και 79:55.
Ρωτάω λοιπόν. Σε τι υλικό να κάνω την επόμενη πόλη μου; Κρύσταλλο ή θείο; Να κοιτάξω να πάω σε γειτονικό νησί ή να τραβηχτώ προς τον πυρήνα της συμμαχίας μας;

Υ.Γ: Ειπώθηκε σε κυκλικό η ανάγκη να δημιουργηθεί και κάποιο chat. Κάτι που με βρίσκει σύμφωνη. Δεν ξέρω αν θα δημιουργηθεί κάτι διαφορετικό από τα γνωστά σε όλους μας (msn και skype). Ωστόσο στο προφίλ μου αναγράφω και το msn και το skype μου σε περίπτωση που αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε κάποιο από αυτά.

Ευχαριστώ,
Ελένη

Βάση το ότι είμαστε πολεμική συμμαχία....θα έλεγα θειάφι την επόμενή σου πόλη.
Το κρύσταλλο μπορείς να το λεηλατίσεις άνετα
Επίσης μιας και το θειάφι πρέπει να είναι κοντά στις άλλες σου πόλεις....θα έλεγα να μην απομακρυνθείς.

Επίσης μιας και αυτό το topic ονομάζεται "ΝΕΑ ΠΟΛΗ" εδώ θα ενημερώνετε όποτε κάνετε μια νέα πόλη και τις συντεταγμένες της...ώστε να τις προσθέτουμε στον χάρτη της συμμαχίας.

Ευχαριστώ!

Νησί Neeniios[79:56]
Η νέα μου πόλη....

Ευχαριστώ Worst Nightmare για τα tips.

Ποιο αστέρι θα μου πει αν η παρακάτω σκέψη είναι σωστή?

Εχω 3 πόλεις στο ίδιο νησί (σε μάρμαρο), 1 σε κρασί και 1 σε θείο (νεογέννητη).
Είναι σωστό να διαλύσω την μία πόλη που έχω σε μάρμαρο και να πάω σε κρύσταλλο ή κρασί?

Nea polh sto nhsi : [41:73]
To onoma auths : Εξόριστοι Νάνοι

νέα πόλη στο νησί 82 : 49

Μεσοτοιχία με του Μάρωνα !

Το όνομα αυτής Polis !

Μια ερώτηση και από μένα:
Έχω 4 πόλεις, μια για κάθε υλικό. Σκέφτομαι να κάνω πέμπτη πόλη γιατί τα οικονομικά δεν πάνε καλά και χρειάζομαι αναβαθμίσεις πόλεων. Και οι 4 πόλεις είναι 19 επιπέδου και για το 20ο χρειάζομαι αρκετό μάρμαρο. Έχω κάνει όλες τις μονάδες χρυσές οπότε το κρύσταλλο περισσεύει πλέον. Το κρασί φτάνει για όλους, να ναι καλά και οι αιμοδότες μου - θύματα... θείο υπάρχει αφού αναπληρώνει μόνο τις χαμένες μονάδες των μαχών. Οπότε καταλήγουμε στην δημιουργία νέας πόλης σε μάρμαρο. Ναι αλλά που??
α) Στο νησί που έχω ήδη πόλη σε μάρμαρο υπάρχουν ανενεργοί αλλά δεν υπάρχει θέση. Περιμένουμε να αδειάσει? Έτσι έχουμε καλή προστασία και γλυτώνουμε επιπλέον στρατό.
β) Στο κέντρο της συμμαχίας αλλά σε απόσταση μισής ή μιας μέρας από τις υπόλοιπες με ότι αυτό συνεπάγεται?
γ) Σε νησί απόστασης μιας ώρας αλλά γεμάτο με SPD, WATCH, AOW κλπ δυνατούς παίχτες
δ) Σε νησί απόστασης τεσσάρων ωρών με αρχάριους και μικρούς παίχτες
ε) Στο κοντινότερο νησί με συμμάχους απόστασης 5 ωρών

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας

MYSTERY έγραψε:Μια ερώτηση και από μένα:
Έχω 4 πόλεις, μια για κάθε υλικό. Σκέφτομαι να κάνω πέμπτη πόλη γιατί τα οικονομικά δεν πάνε καλά και χρειάζομαι αναβαθμίσεις πόλεων. Και οι 4 πόλεις είναι 19 επιπέδου και για το 20ο χρειάζομαι αρκετό μάρμαρο. Έχω κάνει όλες τις μονάδες χρυσές οπότε το κρύσταλλο περισσεύει πλέον. Το κρασί φτάνει για όλους, να ναι καλά και οι αιμοδότες μου - θύματα... θείο υπάρχει αφού αναπληρώνει μόνο τις χαμένες μονάδες των μαχών. Οπότε καταλήγουμε στην δημιουργία νέας πόλης σε μάρμαρο. Ναι αλλά που??
α) Στο νησί που έχω ήδη πόλη σε μάρμαρο υπάρχουν ανενεργοί αλλά δεν υπάρχει θέση. Περιμένουμε να αδειάσει? Έτσι έχουμε καλή προστασία και γλυτώνουμε επιπλέον στρατό.
β) Στο κέντρο της συμμαχίας αλλά σε απόσταση μισής ή μιας μέρας από τις υπόλοιπες με ότι αυτό συνεπάγεται?
γ) Σε νησί απόστασης μιας ώρας αλλά γεμάτο με SPD, WATCH, AOW κλπ δυνατούς παίχτες
δ) Σε νησί απόστασης τεσσάρων ωρών με αρχάριους και μικρούς παίχτες
ε) Στο κοντινότερο νησί με συμμάχους απόστασης 5 ωρών

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας

1ον το κρυσταλλο ποτε δεν περισσευει σε βοηθαει στην ερευνα μπορεις να εξαγοραζεις το χρονο που υπολειπετε για την ολοκληρωση μιας ερευνας.

τωρα για τα υπολοιπα εγω θα ανεβαινα στρατιωτικα και θα την εχτιζα οπου με βολευε. το πιο καλο περιμενε λιγο ολο και καποια θεση θα αδειασει κοντα σου.

Νεα πόλη [81:49] > ӍӒӤҬӀӤӬӀӒ (Μαντινεια)

Και για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι για τη Μάχη της Μαντινείας.

Στην πεδιάδα της Μαντινείας, στην Αρκαδία, διεξήχθησαν κατά την αρχαιότητα δύο σημαντικές μάχες. Στην πρώτη Μάχη της Μαντινείας, το 418 π.Χ. πολέμησαν οι Σπαρτιάτες και οι Αρκάδες σύμμαχοί τους εναντίον των Αργείων, που είχαν συμμάχους τους Μαντινείς και τους Αθηναίους. Η τελική έκβαση της μάχης υπέρ της Σπάρτης είχε διπλή σημασία. Πρώτον, ενίσχυσε το κύρος της Σπάρτης στον πελοποννησιακό κόσμο και, δεύτερον, αποτέλεσε προανάκρουσμα για την δεύτερη φάση του Πελοποννησιακού Πολέμου. Συγκεκριμένα, με τη Νικίειο Ειρήνη που είχαν υπογράψει η Αθήνα και η Σπάρτη πριν από 3 χρόνια, για να πάρει τέλος ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, είχε συμφωνηθεί, μεταξύ άλλων, οι δύο πόλεις να είναι στο εξής σύμμαχοι και να μην προβαίνουν σε εχθρικές ενέργειες η μία εναντίον της άλλης. Η συμμετοχή όμως της Αθήνας στο πλευρό των Αργείων και των Μαντινέων σήμαινε παραβίαση της συνθήκης ειρήνης από πλευράς της.

Η δεύτερη Μάχη της Μαντινείας δόθηκε το 362 π.Χ.
Η δεύτερη μεγάλη μάχη της αρχαιότητας που έγινε γνωστή ως Μάχη της Μαντινείας διεξήχθη περίπου 15 χλμ. βορείως της Τρίπολης το καλοκαίρι του 362 π.Χ. μεταξύ δύο συνασπισμών που είχαν επικεφαλής αντίστοιχα τη Θήβα και τη Σπάρτη, τις δύο τότε ισχυρότερες πόλεις της Ελλάδας, με έπαθλο την ηγεμονία της. Στη μάχη αυτή, όμως, που έληξε νικηφόρα για τη Θήβα, σκοτώθηκε ο ιδιαίτερα σημαντικός πολιτικός και στρατηγός Επαμεινώνδας, γεγονός που είχε -παρά τη στρατιωτική νίκη- ως συνέπεια να υποβιβαστεί πλέον ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Θήβας στα πράγματα της Ελλάδας. Η Σπάρτη είχε ήδη χάσει το κύρος και τις δυνάμεις της, όπως εξάλλου και η Αθήνα, με αποτέλεσμα να πάρει τα ηνία η Μακεδονία. Σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι η νικήτρια και ακμάζουσα Θήβα δύο χρόνια νωρίτερα είχε στερηθεί και τη δεύτερη σημαντική δημόσια προσωπικότητά της, τον Πελοπίδα.
Η μάχη

Ο Επαμεινώνδας είχε στόχο να τρώσει το σπαρτιατικό κύρος απόλυτα και είχε προσπαθήσει προηγουμένως χωρίς επιτυχία να αλώσει τη Σπάρτη. Είχε φτάσει μέχρι την αγορά της και αυτό ήταν πρωτόγνωρη ταπείνωση για τη Σπάρτη. Εντούτοις αναγκάστηκε να αποχωρήσει και στράφηκε τότε προς την Μαντινεία, επειδή εκεί υπήρχε συγκεντρωμένος στρατός Σπαρτιατών, Αθηναίων και Μαντινέων. Ήταν προς το συμφέρον της Θήβας να στηρίξει τις αρκαδικές πόλεις εναντίον ουσιαστικά της Σπάρτης, για να αποδείξει ότι η Βοιωτία ήταν σε θέση να παράσχει προστασία στους συμμάχους της και άρα μπορούσε να αναλάβει την ηγεμονία της Ελλάδας. Στη συμμαχία της Θήβας ανήκαν τότε οι Αργείοι, περισσότεροι Αρκάδες, οι Σικυώνιοι, οι Θεσσαλοί, οι Βοιωτοί, οι Ευβοείς, οι Λοκροί και οι Μαλιείς. Στη συμμαχία της Σπάρτης ανήκαν οι Αθηναίοι, οι Ηλείοι, αρκετές πόλεις της Αχαϊας και οι Μαντινείς.
Η μάχη της Μαντινείας

Το έτος 362 π.Χ., στις 27 Ιουνίου (ή στις 4 Ιουλίου), κοντά στην Μαντινεία πόλη της Αρκαδίας, ο σπαρτιατικός στρατός υπό τη διοίκηση του Αγησιλάου προσπάθησε να σταματήσει τον Επαμεινώνδα που ηγείτο των Θηβαίων και των συμμάχων τους.
Οι αντίπαλοι και οι δυνάμεις τους

Θηβαίοι - Επαμεινώνδας: ιππικό 3.000 , πεζικό 30.000

Σπαρτιάτες - Αγησίλαος: ιππικό 2.000, πεζικό 20.000

Οι αντίπαλοι κατά την έναρξη:

Σχεδιάγραμμα Μάχης
http://www.strategikon.com/images/battles/mantineia1a.jpg

Κατά την αρχική παράταξη, οι Θηβαίοι ήσαν παραλληλισμένοι με τις γραμμές των Σπαρτιατών έχοντας μπροστά τους ως προκάλυμμα ένα μικρό απόσπασμα από πελταστές, ιππείς και αμίππους. Τότε ο Επαμεινώνδας έδωσε διαταγή να στραφούν αριστερά και να βαδίσουν διαγωνίως με βορειοδυτική κατεύθυνση. Κατά τον ελιγμό αυτό ο Επαμεινώνδας ήθελε να ενισχύσει το αριστερό άκρο χωρίς να γίνει αντιληπτό από τους αντιπάλους του ότι επιχειρούσε το ίδιο στρατήγημα όπως και στη μάχη των Λεύκτρων. Όταν οι πρώτοι λόχοι προσέγγισαν τις πλαγιές του όρους Μύτικα, τους διέταξε να αποθέσουν τον οπλισμό τους και τους υπόλοιπους να συνεχίσουν την πορεία τους πίσω από αυτούς ωσάν να επρόκειτο να στρατοπεδεύσουν. Οι αντίπαλοί τους υπέθεσαν ότι οι Θηβαίοι δεν σκόπευαν να αγωνιστούν τη μέρα εκείνη και άρχισαν έτσι να λύνουν τους ζυγούς τους. Ξαφνικά ο Επαμεινώνδας διέταξε όλο το στράτευμα να στραφεί δεξιά. Το μικτό απόσπασμα ιππέων, αμίππων και πελταστών (στην πλειοψηφία τους Θεσσαλοί) κατέλαβαν τους μικρούς ομαλούς λόφους που βρίσκονταν στα αριστερά των Αθηναίων με σκοπό να απειλούν το πλευρό τους. Το θηβαϊκό ιππικό στην αριστερή πτέρυγα καθώς και η ενισχυμένη πλέον θηβαϊκή φάλαγγα είχαν πλέον την μορφή αιχμηρού εμβόλου.

Η 1η φάση της μάχης:

Σχεδιάγραμμα Μάχης
http://www.strategikon.com/images/battles/mantineia2a.jpg

Ο Επαμεινώνδας ζήτησε από το ιππικό του να επιτεθεί. Οι αντίπαλοι εξεπλάγησαν. Στα αριστερά οι Θηβαίοι ιππείς επιτέθηκαν εναντίον των Σπαρτιατών και των Ηλείων και γρήγορα τους νίκησαν. Ταυτόχρονα οι Θεσσαλοί ιππείς αιφνιδίασαν το αθηναϊκό ιππικό που υποχώρησε με τάξη αφήνοντας όμως το αριστερό πλευρό του αθηναϊκού πεζικού ακάλυπτο.
Η 2η φάση της μάχης:

Σχεδιάγραμμα Μάχης
http://www.strategikon.com/images/battles/mantineia3a.jpg

Τότε δόθηκε η ευκαιρία στο μικτό απόσπασμα που είχαν καταλάβει τους λόφους να προσβάλλουν το αθηναϊκό πλευρό. Εκείνη τη δύσκολη στιγμή μια εφεδρεία Ηλείων ιππέων επενέβησαν και συγκράτησαν τους Θεσσαλούς καλύπτοντας επιτυχώς το αθηναϊκό πεζικό και σώζοντάς το από την καταστροφή. Στην άλλη πλευρά, το θηβαϊκό ιππικό αποσύρθηκε δεξιά κι αριστερά ελευθερώνοντας το πεδίο για την επερχόμενη θηβαϊκή φάλαγγα που επιτέθηκε στους Μαντινείς και τους υπόλοιπους Αρκάδες.

Η 3η φάση της μάχης:

Σχεδιάγραμμα Μάχης
http://www.strategikon.com/images/battles/mantineia4a.jpg

Οι Θηβαίοι οπλίτες μετά την επίθεσή τους κατά των Μαντινέων απόκτησαν το πλεονέκτημα. Στο δεξί όμως πλευρό ο θηβαϊκός στρατός αντιμετώπιζε δυσκολίες. Το αθηναϊκό ιππικό αντεπιτέθηκε σκότωσε μεγάλο αριθμό αντιπάλων που είχαν κατέβει από τους λόφους και εξανάγκασε τους υπόλοιπους να τραπούν σε φυγή.

Η 4η φάση της μάχης:

Σχεδιάγραμμα Μάχης
http://www.strategikon.com/images/battles/mantineia5a.jpg

Η κρίσιμη στιγμή της μάχης είχε πλησιάσει. Οι Θηβαίοι κυριαρχούσαν στο αριστερό τους. Με ωθισμό διέσπασαν τους Μαντινείς που υποχώρησαν. Αυτό συμπαρέσυρε και το σπαρτιατικό κέντρο που άρχισε να υποχωρεί. Εκείνη τη στιγμή ο Επαμεινώνδας πληγώθηκε θανάσιμα και μεταφέρθηκε μακριά από τη μάχη. Οι στρατιώτες του σταμάτησαν αμέσως την καταδίωξη και άρχισαν να επιστρέφουν πίσω σαν να είχαν ηττηθεί. Τότε στο πεδίο της μάχης και οι δυο πλευρές βρίσκονταν σε αμηχανία.

Τελική φάση:

Σχεδιάγραμμα Μάχης
http://www.strategikon.com/images/battles/mantineia6a.jpg

Τελικά μετά από αρκετούς δισταγμούς οι Σπαρτιάτες ζήτησαν πρώτοι εκεχειρία κι έτσι σύμφωνα με τα ελληνικά έθιμα οι Θηβαίοι ως νικητές είχαν το δικαίωμα να στήσουν τρόπαιο. Ο Επαμεινώνδας ζήτησε να μάθει το αποτέλεσμα της μάχης και για την τύχη της ασπίδας του. Όταν οι ακόλουθοί του τον πληροφόρησαν για τον θάνατο των αξιωματικών του Διοφάντη και Ιολαΐδα, συμβούλευσε τους Θηβαίους να κλείσουν ειρήνη με τους Σπαρτιάτες. Τέλος όταν του είπαν οι φίλοι του ότι φεύγει άτεκνος τους απάντησε: "Πεθαίνοντας αφήνω δυο αθάνατες κόρες. Τα Λεύκτρα και τη Μαντινεία".

Τον γιο του Ευφορίωνα τον Αθηναίο Αισχύλο
κρύβει νεκρόν το μνήμα αυτό της Γέλας με τα στάρια·
την άξια νιότη του θα ειπεί του Μαραθώνα το άλσος
κι ο Μήδος ο ακούρευτος οπού καλά την ξέρει.

Μαζί με τον Κυναίγειρο ο Αμεινίας ήταν ο άλλος αδερφός του Αισχύλου.
Θεωρήθηκε ο γενναιότερος πολεμιστής στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, γιατί
εμβόλισε την περσική ναυαρχίδα και σκότωσε τον Πέρση ναύαρχο.

Βρεθήκαν κείνη την αυγή, την ξακουστή,
κλεισμένοι
στου θαλασσόστενου της Σαλαμίνας
τα Ελληνικά καράβια.

Μπροστά - φράχτης σφιχτός και απροσπέραστος-
η Πέρσικη Αρμάδα.

Ο Ξέρξης στο Αιγάλεω, το κατσικόβουνο,
λίγο πιο πάνω,
καθιστός σε θρόνο ολόχρυσο,
ο ξιπασμένος,
λόγιαζε κάτω τα πλεούμενα και χασκογέλα.

Την πάθανε οι Έλληνες....

Κι έπλαθε λόγια κομπασμένα
που θα ‘λεγε στη μάννα,
στη γυναίκα του
και στις παλατιανές κυράδες,
άμα γυρνούσε
στην Περσέπολη,
την πρωτεύουσα του Μεγάλου Βασίλειου,
μετά απ τη νίκη.

Να έτσι, έριξα το δίχτυ μου και πιάστηκαν σαν γαύροι,
ψάρια τ' αφρού,
κουτά και μικρούτσικα
όλοι οι Έλληνες...
Κάτω,
η ναυαρχίδα των Περσών έδωσε σύνθημα
και τα πλεούμενα ορμήσανε να μπούνε στο στενό της Σαλαμίνας.
Βιαζόταν μπας και κάποιο πλοίο ταχύπλοο
ξέφευγε.

Ο φόβος φτερώνει τα χέρια και πόδια και κουπιά...

Παγώσανε οι Έλληνες μπροστά στο τείχος που ορθώθη.
Κι αυτόματα, κάνανε πίσω τα κουπιά.
Έτσι αλόγιστα.
Σαν τον καθένα όπου βρεθεί μπροστά σε λέοντα, τίγρη, οχιά.
Πισωπλατάς.
Κι οι Πέρσες πήρανε ακόμα τ' απάνω τους περσότερο.
Και ‘λάμναν τα κουπιά με κέφι.

Φουντώνει το θράσος μπρος στου δειλού το πισωπάτημα.

Αυτοί φοβούνται. Πάμε μπρος, λοιπόν.

Λίγο ακόμα και η φάκα
θα ‘χε για καλά κλειστεί..

Μα τούτες τις ώρες ένας γράφει ιστορία.

Κείνη την ώρα, πήρε μοναχός απάνω του
ολάκερο το ρίσκο.
Χωρίς καμιά να περιμένει προσταγή.
Ο Αμεινίας ο Νταής.
Ο πιο μικρός από τους τρεις τους γιους
του Ευφορίονα,
που κυβερνούσε μια τριήρη της Αθήνας.

Ε... Ε....
στους άλλους Έλληνες φωνάζει.
Δε βλέπετε;
Μας πήρανε φαλάγγι οι οχτροί.
Αθηναίοι, Λακεδαιμόνιοι, Αιγηνίτες,
Κορίνθιοι, Μεγαρείς,
Ερμιονείς,

που πάτε πίσω;

Μπρος. Μπρος είν' ο Οχτρός.

Άντε, τι περιμένετε;
Για πόλεμο βρισκόμαστε εδώ.
Η ώρα ήρθε.

Μπρος κουνηθείτε.
Πάμε μπροστά κι απάνω τους ορμήστε.
Να σπάσει ο κλοιός, όσο ακόμα είν' καιρός.
Μη φεύγετε.
Σταθείτε.

Μα σιγή.

Όλοι οι Έλληνες κοιτούσαν μουδιασμένοι
το αναρίθμητο το φλότο των Περσών
και συνεχίσανε να λάμνουν τα κουπιά τους πίσω.

Λίγο ακόμα και θα ‘ρχόταν συφορά.

Τούτες τις ώρες
δε φελούνε οι φωνές.
Όσο κι αν είναι δυνατές.
Μονάχα,
η αποκοτιά της μπροσταριάς ενός Νταή ζυγιάζει.
Που το ‘χει η Μοίρα του γραμμένο
να τα βάζει μ όλους, αν λάχει,
και πέρα να τα βγάζει μοναχός.

Κι ο Αμεινίας ο Δαίφρονας,
του Αισχύλου του ποιητή του δοξασμένου
και του Κυνέγειρου αδερφός
επρόσταξε τους κωπηλάτες του

Μπρος.
Μπρος.
Πιο γρήγορα τραβάτε το κουπί.

Και όρμησε με πάθος ιερό
με το καράβι του μονάχος
κατ' απάνω σ' ολάκερο τον στόλο των οχτρών,
χωρίς να λογαριάζει τίποτα.
Πως ήταν μοναχός.
Και όλοι οι Έλληνες οι άλλοι ‘μέναν πίσω.

Σ αυτό το ξαφνικό
οι οχτροί σαστίσαν.
Τί ναι πάλι αυτό;
Πούθε ξεφύτρωσε αυτός;
Συλλογιζότανε και χάσκανε,
νομίζοντάς τον για τρελό.

Μα ο Αμεινίας το χαβά του.
Πήγε και ρίχτηκε, με μιας, στη Ναυαρχίδα των οχτρών.
Και τρύπησε ανελέητα το έμβολό του τα πλευρά της.
Έτσι βουλιάχτηκε το πρώτο των εχθρών το πλοίο.

Πάει αυτό. Στον πάτο πήγε.
Πάμε για άλλα τώρα....
....
Σαν το ‘δανε τούτο το αναπάντεχο,
τ' ανέλπιστο, το ξαφνικό,
οι Έλληνες που κοίταζαν ως τη στιγμή αυτή απόμακρα,
ξεσπάσανε σε Ζήτω.

Τότε τους άφησε το μούδιασμα με μιας.
Και σταματήσαν να τραβούνε τα κουπιά τους πίσω.
Τώρα, όλοι μαζί τραβούν κουπί μπροστά
και ρίχνεται καθένας καπετάνιος με ορμή,
προσμένοντας κι αυτός στεφάνωμα να πάρει
μαζί με την πατρίδα του.

Να πως νικήσανε οι Έλληνες τους Πέρσες
στο στενό της Σαλαμίνας
στη Ναυμαχία τη μεγάλη.

Nea polh sto 46:77
To onoma auths : NANOS